Η Λίτσα σχολιάζει…

Καλή η προσπάθεια που έγινε από τον ΟΜΙΛΟ ΑΝΤΙΣΦΑΙΡΙΣΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ και τον Πρόεδρό του κ. Γιάννη Σερκεδάκη στο Τιτάνια το Σάββατο 12/6.
Θετικά τα σχόλια που μας έκαναν, τόσο οι εκπρόσωποι του συλλόγου μας όσο και άλλοι φίλοι, που μιλήσαμε μαζί τους αφού δεν είχαμε την δυνατότητα να παρευρεθούμε προσωπικά.
Το σήμερα του τέννις είναι ζοφερό και δεν είναι υπόθεση ενός ομίλου είναι υπόθεση όλων.
Απ’ την πλευρά της πολιτείας πρώτα χρειάζονται ενέργειες ελέγχου των πεπραγμένων της Διοίκησης της Ε.Φ.Ο.Α. Ας μην οχυρώνεται πίσω απ’ το αυτοδιοίκητο του Ελληνικού Αθλητισμού. Είναι άλλο η αυτοδιοίκηση και άλλο ο προβλεπόμενος άλλωστε οικονομικός έλεγχος, κυρίως αφού τα χρήματα προέρχονται απ’ την κεντρική εξουσία και μόνο, και προβλέπεται από τον αθλητικό νόμο.
Το Τέννις σήμερα έχει ύπαρξη στη χώρα μας χάρη στον Έλληνα γονιό που με το χέρι στην τσέπη διαρκώς συντηρεί όχι μόνο την αγωνιστική δραστηριότητα της ΕΦΟΑ με τα τζούνιορ τουρνουά αλλά και τους ίδιους τους ομίλους και τους προπονητές που ζούν απ’ το άθλημα.
Υπήρξαν και καλύτερες μέρες…
Όταν πρωτοεξελέγη η Διοίκηση Ζαννιά το 1995 και για 4-5 χρόνια έγιναν πράγματα. ( Δεν πρέπει να τα μηδενίζουμε όλα!)
Έγιναν σειρές διεθνών αγώνων σε όλη την Ελλάδα Futures και Satellites περί τις 25 εβδομάδες το χρόνο.
Έγιναν Πανευρωπαϊκά ομαδικά τζούνιορ και Ανδρών –Γυναικών.
Έγιναν πρωταθλήματα Ανδρών-Γυναικών ( πανελλήνιο – εαρινό- κύπελλο) με κάλυψη οδοιπορικών και μερική ενίσχυση διαμονής- διατροφής και χρηματικά έπαθλα αξιόλογα. Έγιναν ΟΡΕΝ Ανδρών- Γυναικών με αξιόλογα έπαθλα και πολλές φορές φιλοξενία ( π,χ. Σύρος – Κεφαλονιά ). Και έτσι φούντωσε αριθμητικά το πλήθος των τζούνιορ. Κάποτε αγωνιούσαμε στα 18άρια αν θα υπάρχουν 8 κορίτσια για να είναι έγκυρο το ταμπλώ στο πανελλήνιο… Μη τα ξεχνάμε και τα μηδενίζουμε όλα.
Υπήρχαν Διασυλλογικά με προετοιμασία, συνέπεια και κύρος με συναγωνισμό και μεγάλη συμμετοχή αλλά και οικονομική κάλυψη.
Δουλέψαμε πολύ τότε. Και ύστερα ήρθε η αλλαγή της αλλαγής.
Σιγά-σιγά με διάφορες προφάσεις κόπηκαν πολλά. Από τα Διασυλλογικά και τα Ανδρών – Γυναικών εαρινό και κύπελλο μέχρι το οριακό λιγόστεμα των διεθνών και την εξαφάνιση των οδοιπορικών. Επισήμως δεν δόθηκαν εξηγήσεις παρά κάποιες αοριστίες περί της οικονομικής δυσχέρειας…
Ταυτόχρονα αυξήθηκαν τα διοικητικά με φυτευτές προσλήψεις, με γραφεία ενώσεων και ενωσιακούς υπαλλήλους σχεδόν αργόμισθους καλοπληρωμένους που σχεδόν το κύριο έργο τους ήταν η ψηφοθηρία για τον πρόεδρο ακόμη και για το επαγγελματικό του όργανο.
Γλέντια και παράτες σε ακριβές τουριστικές περιοχές για συνελεύσεις καλοκαιρινών διακοπών (παρά την πρόβλεψη του καταστατικού για το τελευταίο τρίμηνο του έτους). Δούναι και λαβείν με κατασκευαστικά έργα και αναθέσεις διοργανώσεων τζούνιορ σε αρεστούς στηρίζοντες.( Είναι το πλήθος των διανυκτερεύσεων που δίνει οικονομική ευρωστία στην τοπική κοινωνία ανέξοδα για τον αναθέτοντα).
Η ευθύνη μέγιστη της διοίκησης.
Μεγαλύτερη για μένα η ευθύνη των διοικούντων τους συλλόγους που εγκλωβίσθηκαν στην αλλοτρίωση, στις μικροαναθέσεις, στις μεγαλοστομίες, στις βολέψεις προσωπικών εκκρεμοτήτων, στις τοπικές ή χωροταξικές αντιζηλίες και ο χορός καλά κρατεί απ’ τον διοικούντα ως σήμερα.
Το Τέννις όμως έγινε πια υπόθεση των πολλών γονιών και των ελάχιστων αξιόλογων προσπαθειών. Εδώ βέβαια σημαντική και η προσπάθεια ιδιωτών ( Λυμπέρης και οι Ροδίτες) αλλά δυό κούκοι δεν φέρνουν την άνοιξη. Τους ευχαριστούμε, αλλά από αλλού ζητάμε τα πολλά και με την δική τους συνεργασία
Η Πολιτεία όλο αυτό το διάστημα πληρώνει αλλά δεν ελέγχει. Ακόμη και για τεράστιο ποσό για ανύπαρκτο έργο, παρά τις καταγγελίες.
Οι ψευτοσυζητήσεις για δήθεν ελέγχους γίνονται συνήθως παραμονές εκλογών της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής και έχουν καθαρά πολιτικό-ψηφοθηρικό στόχο.
Οι σύλλογοι που (προ Διοίκησης Ζαννιά) είχαν κάνει προσπάθειες έστω και μεμονωμένες ( Φιλοθέη, Ο.Α.Θεσ/κης, Κέρκυρα) για Διεθνείς αγώνες με δική τους δουλειά και οι σύλλογοι που χρόνια έκαναν ΟΡΕΝ πρωταθλήματα αυτοχρηματοδοτούμενα με δικές τους προσπάθειες( Σέρρες- Λάρισα-Πάτρα ) αδρανοποιήθηκαν πιθανόν γιατί δεν τους άρεσε η καθιέρωση του συστήματος της ανοιχτής παλάμης που καθιερώθηκε… Βάλτωσε το πράγμα, γιατί όλοι δεν μπορούν να είναι ζήτουλες.
Οι αθλητές δεν κούνησαν το δακτυλάκι τους για την προβολή του αθλήματος και ακούγονταν μόνο για οικονομική γκρίνια, κυρίως αυτοί που έτσι και αλλιώς κάτι έπαιρναν απ’ το σύστημα για την αυτοσυντήρησή του.
Και ο βάλτος μεγάλωνε …οι ελάχιστοι που πάλευαν απογοητεύονταν και….
Σήμερα τα κουνούπια που απομύζησαν το Τέννις είναι τόσα σε αριθμό και νοοτροπία που χρειάζεται μάλλον το απαγορευμένο Ντιντιντί για να ξαναξεκινήσουμε.
Η αλλαγή της νοοτροπίας είναι το κυριότερο σε όλα τα επίπεδα . Η επανεμφάνιση του εθελοντισμού και της προσπάθειας είναι το φάρμακο.
Το είχε πει ο J. F. Kennedy στην δεκαετία του εξήντα.
«Μη κοιτάς τι έκανε η Αμερική για σένα, αλλά κοίτα τι θα κάνεις εσύ για την Αμερική…»
Καλή η προσπάθεια και θετικά τα σχόλια, γιατί είναι το εύκολο κομμάτι να μιλάς και να παρουσιάζεις ιδέες και οράματα. Επί του πρακτέου αρχίζουν τα δύσκολα, γιατί χρειάζεται συνέπεια λόγων και έργων.
Ας θυμηθούμε πόσα οδοιπορικά χρωστά στους αθλητές των συλλόγων η ΕΦΟΑ (Έχουν καταργηθεί εδώ και 10 χρόνια…).
Ας θυμηθούμε πόσα χρήματα θα έπρεπε να έχει πληρώσει για την οικονομική στήριξη της 8άδας των Πανελλαδικών (Μόνον ο φάκελος στο λογιστήριο γνωρίζει, μετά βαρέθηκαν ακόμη και να στέλνουν δικαιολογητικά…).
Οι εξαγγελίες είναι πάντα πιο εύκολες από τις πραγματώσεις, γι αυτό χρειάζεται συνεχής έλεγχος κι εδώ είναι η ευθύνη των διοικούντων τους συλλόγους, γιατί αλλιώς είναι εύκολη η κατρακύλα της αναβολής στο αύριο του ποτέ.
Δεν είναι θέμα χρημάτων. Δόθηκαν πολλά, που πέρασαν από την ΕΦΟΑ. Είναι βούληση και ευθύνη διαχείρισης.
Καλή η προσπάθεια, αλλά, για να διοικήσεις, χρειάζεται πρώτα να σκύψεις πάνω στα προβλήματα, που υπάρχουν. Και είναι πολλά και τα ανέχτηκες κι εσύ και πάρα πολλοί άλλοι…
Τώρα είναι ώρα της Αλλαγής Νοοτροπίας. Χρειάζονται πολλοί συνοδοιπόροι και ακόμη περισσότεροι συμπαραστάτες.
Παράγοντες του Τέννις ακούτε;
Πολιτεία ακούς;

Λίτσα Σαρατζίδου -20 Ιουνίου 2010

Σ Υ Ν Ε Β Η…

Ήταν αρκετός δρόμος περπάτημα από το σπίτι εκεί ψηλά στην άλλη συνοικία μέχρι εδώ.
Μια μέρα παίζοντας με την παρέα του έφτασε σ’ αυτήν την συνοικία και είδε και το μαγαζί με τις ρακέτες .
Και τώρα κρατώντας την περιουσία του στο χέρι (πενήντα ολόκληρα ευρώ…) νάτος έξω από το μαγαζί.
Κρίμα, είναι κλειστό. Δεν πειράζει, θα περιμένει. Ο στόχος είναι μεγάλος. Ο δρόμος ήταν πολύς. Η ώρα είναι για ανοιχτά μαγαζιά. Κάπου θα έχει πάει. Θα γυρίσει… Θα ανοίξει.
Περιμένει με αποφασιστικότητα. Και δικαιώνεται. Σαν εκείνον τον Ισπανό που είδε λίγες μέρες πριν στην τηλεόραση να κλαίει σηκώνοντας το κύπελλο και χιλιάδες κόσμος να τον χειροκροτούν…
Ο κύριος ήρθε. Άνοιξε το μαγαζί και ο μικρός πελάτης μπήκε αποφασιστικά κρατώντας το πενηντάρικο. Κοίταξε-έπιασε- μίλησε- ζήτησε το όνειρό του.
Η ρακέτα που του ταίριαζε έκανε ογδόντα. Τα λεφτά δεν φτάνανε… Τα μάτια όμως λάμπανε απ’ τη λαχτάρα. Και ο νέος μαγαζάτορας θυμήθηκε την δική του λαχτάρα, όταν περίμενε να τελειώσουν οι μεγάλοι για να τον παίξουν και αυτόν λίγο.
Θυμήθηκε ότι αυτός είχε πάντα την ρακέτα που χρειαζόταν…
Πήγε στην ταμειακή μηχανή και χωρίς δισταγμό έκοψε 60 ευρώ απόδειξη στο κόστος. Έδωσε ρακέτα και απόδειξη στο παιδί. Αυτό κοίταζε σιωπηλό την απόδειξη και δεν άπλωνε το χέρι στη ρακέτα.
«Λοιπόν πάρτην…και, όταν έχεις τα δέκα ευρώ, ρίξτα με ένα φάκελο κάτω από την πόρτα.» Του είπε ο μαγαζάτορας. Κι έτσι απεκαταστάθη η ισορροπία του φιλότιμου. Ο πελάτης πήρε αποφασιστικά την ρακέτα του και έφυγε για το όνειρο.
Αυτό το παιδί μπορεί να είναι εν δυνάμει αυριανός πρωταθλητής. Πρέπει να το βρούμε και εντελώς δωρεάν να του προσφέρουμε μέσω του συλλόγου που συμβαίνει να διοικούμε, την ελπίδα στο όνειρο…
Είναι δύσκολο το όνειρο με τις υπάρχουσες συνθήκες, αλλά η προσπάθεια σε άλλα η παρεμφερή επίπεδα έχει ξαναγίνει και ως ένα σημείο έχει πετύχει. Γιατί όχι και αυτή; Η δύναμη της θέλησης είναι πάνω απ’ όλα. Οι συνθήκες δύσκολες ,αλλά μπορεί και να αλλάξουν.
Η προσπάθεια αξίζει να γίνει και θα γίνει, εν ονόματι της λάμψης των ματιών του, που την αφιερώνουμε στην Πολιτεία ( Γενική Γραμματεία Αθλητισμού και Δήμο ) και στην Ομοσπονδία( αν αποφασίσει ότι ο ρόλος της είναι άλλος απ’ την ψηφοθηρία): δηλαδή η στήριξη του αθλητικού δυναμικού. ΙΔΩΜΕΝ…

Λίτσα Σαρατζίδου- 10 Ιουνίου 2010